می خندم به روی دنیا....

مدادم رامیتراشم...

مثلِ کلاسِ سومِ دبستانی ها

کمی جسورانه ترازکلاس اولی هاودومی ها

بیخیال هراس از کلاس پنجمی ها

می نویسم ....

نمی ترسم ....

می نویسم......

پاک می کنم ومی نویسم....

می نویسم از زندگی......

ازآنچه آموخته ام 

وباز هم.....

 

می نویسم

 

می خندم به روی دنیا.......

کاش دنیا،همان ذوق کودکانه بود.بادبادکی که به هوا می فرستادیم،یا همان خانه گلی که گوشه ی باغچه می ساختیم....کاش دنیا ،همان ناخنک زدن های ناگهانی به کتلت های مامان بود ،که بعدش مامان لبخند روی لبش می نش می خندم به روی دنیا.......ادامه مطلب